شناخت مراحل حرکت زن منتظر
شناخت مراحل حرکت زن منتظر
گام اول: توجه به جامعیت و سیستمی بودن دین
ما معتقدیم که دین اسلام، یک نظام و سیستم یکپارچه است که میان تمام اجزای آن، هماهنگی کامل وجود دارد.
این آیین برتر، به همان میزان که به حقوق و تکالیف بها داده است، برای اخلاق و اعمال قلبی ارزش قائل شده است. همان قدر که فرد، دارای اهمیت و ارزش است، خانواده و اجتماع نیز ارزشمند است و… . لذا مسلمان واقعی شدن صرفا به گفتار یا اعتقاد در قلب نیست؛ بلکه وظایف یک مسلمان، دارای ابواب و جوانب گوناگون است.
گام دوم: شناخت مراحل مختلف پیش روی زن منتظر
زن مسلمانی که می خواهد خود را برای حضور در جامعه ی مهدوی مهیا کند و وظایف خویش را به درستی انجام دهد، می بایست مراحل زیر را پشت سر گذارد:
1. ایجاد انگیزش های لازم در خویش؛
2. شناخت که دارای دو مرحله است:
2-1: شناخت خدا، هستی، انسان، دین و دشمن؛
2-2: شناخت میزان اهمیت و ارزش هر یک از گزاره های دینی؛
3. اعتقاد و ایمان به آنچه شناخته است؛
4. عمل و رفتار مطابق اعتقاد و ایمان؛
شناخت، اعتقاد و عمل بدون انگیزه، فاقد اثر و ارزش می باشد. آن چه که به انسان شوق و نیرو می بخشد، انگیزش های اوست. همه ی ما امتحان نموده ایم که چنانچه کاری را با انگیزه ی قوی انجام داده ایم، اثر آن چندین برابر کارهایی بوده است که از سر ناچاری و تکلیف به آن ها اهتمام کرده ایم. لذا گام اول این است که زن منتظر، انگیزش های لازم برای خیز برداشتن به سمت جامعه ی مهدوی را در خود ایجاد کند.
در گام دوم، زن منتظر می بایست شناخت صحیحی از خداوند یافته و هستی و عالم را به درستی بشناسد. می بایست نسبت به خویشتن خویش نیز معرفت و آگاهی یابد و جایگاهی را که خداوند برای انسان در عالم خلقت قرار داده است، مورد کاوش قرار دهد. دین و برنامه عمل زندگانی انسان که از سوی خداوند متعال برای او تنظیم شده است و نیز دشمنانی که بر سر راه وی مانع تراشی می کنند، از دیگر اموری است که زن منتظر، نیازمند به شناخت آن است. البته صرف شناخت هر یک از آن ها کافی نبوده بلکه می بایست نسبت و رابطه ی میان اجزای عالم خلقت را نیز شناخته و ارزش هر یک از آن ها در نسبت با دیگری و آثار ناشی از اعتقاد به هر یک از گزاره های دینی را نیز مورد توجه قرار دهد. چنانچه مرحله ی شناخت ارزش و جایگاه به درستی انجام گیرد، انسان شوق صد چندان نسبت به انجام عبادات می یابد و صرفا به دنبال رفع تکلیف و فرار از عذاب الهی، به سراغ عبادات نمی رود.
پس از کسب شناخت صحیح، اعتقاد و ایمان به آن چه شناخته است، لازم می آید.
انسان تا به مرحله ی اعتقاد و یقین به آن چه که نسبت به آن، آگاهی و شناخت دارد، نرسد، اعمال و تکالیف خود را به صورت ناقص و ناکار آمد، انجام خواهد داد.
در گام نهایی، انسان به آن چه شناخه است و بدان ایمان و اعتقاد پیدا کرده است، عمل نماید. البته این بدان معنا نیست که فردی بگوید چون من انگیزه یا یقین شناخت کافی نیافته ام، پس تا زمان حصول آن ها به تکالیف خویش عمل نمی کنم. بلکه وی می بایست تکالیف شرعی را برای رفع عذاب الهی انجام دهد و به منظور ارتقای درجه ی ایمان خویش، نسبت به سایر جنبه ها نیز تلاش جدی نماید.
مشاهده شده در کتاب زن منتظر و منتظر پروری، اثر مریم معین اسلام/علی غلامی، ص55-56.